Tekst op de achterkant van het boek

Zou je het idee kunnen accepteren dat het eren van de god van jouw religie niets anders is dan een verhulde eredienst van de satan? Kun je zo open zijn dat je hiervan overtuigd kunt worden of dat je zelf op jouw manier gaat onderzoeken of dit zo is? Of je nu Joods bent of een Christen, een Moslim of een Hindoe, of een aanhanger van een andere religie of filosofie, je belijdt een overtuiging die niet dichter bij de waarheid ligt dan van hen die Jupiter of Zeus vereerden, Amon of Marduk, Viracocha of Awonawilona, de geesten van de Sjamaan. Elke religie geeft uitdrukking aan een systeem van zeden en wetten die alle mensen moeten verenigen, maar die in feite de massa verdeelt in gelovigen en ongelovigen - de laatsten moeten worden bekeerd of anders vernietigd.
Of het nu alleen nog maar latent aanwezig is dan wel krachtig uitgedragen wordt, deze wijze van religieus uiten kan alleen maar primitief genoemd worden, op dezelfde manier als het primitief genoemd wordt te beweren dat de wereld plat is, of dat de zon om de aarde draait. De mens is ver gekomen in het bereiken van technologische verworvenheden sinds zijn voorouders de bomen verlieten, terwijl er op het spirituele vlak op geen enkele manier voortgang is geboekt - de overgang naar het monotheïsme heeft niets veranderd, het heeft alleen het stuitende primitivisme verhuld.
Spiegelend en aanvullend aan de technische revoluties van het tijdperk van het menselijk ras wordt de noodzaak voor een spirituele omwenteling over de gehele aarde als noodzakelijk gevoeld. Om het bestaan in evenwicht te brengen is het nodig het religieus denken te bevrijden van religies en zelfs nog noodzakelijker is het om het spiritueel denken te bevrijden van leiders. Toen ontdekt werd dat de wereld rond is en dat niet de zon om de aarde draaide, maar de aarde om de zon, bracht dat een revolutie teweeg. Een revolutie in het denken, in de kunsten en wetenschappen, in het geheel van het menselijk bestaan en handelen op alle niveaus op deze aarde. Hetzelfde gaat gebeuren op een spiritueel niveau wanneer ontdekt wordt dat het antwoord op de meest fundamentele vraag niet van buitenaf kan komen, maar alleen van binnenuit. Het wordt duidelijk dat er in het zoeken naar het antwoord geen begeleiding gevonden kan worden dan de begeleiding die je alleen kunt horen wanneer je het lawaai afzet. Het lawaai van degenen die je instrueren, zij die je loyaliteit en je onderwerping nodig hebben om er zelf beter van te worden, zij die om die reden de spreekbuis zijn van de satan.
Het onttronen van de leiders door niet meer naar hen te luisteren lijkt een moeilijke en gevaarlijke stap, want je zult je daarna moederziel alleen voelen, in het begin. Echter, er zijn geen verkeerde beslissingen meer als je eenmaal hebt gekozen voor de onafhankelijkheid van het constante bombardement met indoctrinaties. De oorverdovende stilte is als het holst van de nacht vlak voordat de zon opkomt. Dan, verwacht het beste, want op de bodem van jezelf ligt het antwoord te wachten.

De dichter maakte over dit boek de volgende vergelijking: "Dit boek is als een zwart gat: het Licht kan er niet aan ontsnappen en een kubieke centimeter ervan weegt gigatonnen, maar het is ook de toegangspoort tot het andere universum: de oorspronkelijke wereld."  En zo ver gezocht is deze vergelijking niet.

Wat van belang is, is niet het lezen van dit boek, maar door de spiegel te stappen die door dit boek wordt voorgehouden. Het is van belang voorbij deze teksten te zien, hoewel het voorbij deze teksten zien slechts een eerste stap is in het begrijpen van de wereld voor wat die is.